Private equity, zegen of vloek?

Je hebt het ongetwijfeld ook in de media gezien tijdens de zomer. Iedereen buitelde over elkaar om Co-Med te veroordelen. Het was ook nogal wat: een commerciële huisartsenketen die failliet ging waardoor 50.000 patiënten gedupeerd werden. Dit resulteerde weer in de maatschappelijke en politieke discussie op winst maken in de zorg. Uit het EY-rapport Private equity in de zorg blijkt dat private equity, dus particuliere investeerders, fors investeren in de mondzorg. Het is goed om de nuance en de feiten te zoeken bij deze ontwikkelingen. Het is dan ook goed om weten dat Co-Med niets met private equity te maken heeft. Co-Med is een commerciële partij die in 2019 door een ex-huisarts en diens zakenpartner is opgericht en vanaf dat moment huisartsenpraktijken is gaan overnemen, omdat er vaak geen opvolgers waren.

Wat is nu private equity?

Private-equitypartijen nemen praktijken in de zorg over met het plan om de waarde ervan te laten groeienn en na een aantal jaren te verkopen. In het fonds van waaruit ze investeren zit kapitaal dat is ingebracht door henzelf, of door banken of pensioenfondsen. De transacties gaan daarnaast vaak gepaard met geleend geld. Deze constructie biedt belastingvoordelen en winst op het ingebrachte vermogen. Na gemiddeld vier tot zeven jaar worden bedrijven weer verkocht tegen winst. Het is dus in het belang van de private equity dat praktijken ‘beter’ worden om ze daarna met meer winst te kunnen verkopen. Private equity is in de Nederlandse zorg al breed ingebed. Niet alleen binnen de mondzorg maar ook bij verpleeghuiszorg, kraamzorg, kinderopvang, ggz, fysiotherapie, arbodiensten, apotheken, enzovoorts.