NTvM #4-2021
Gaatje
Met een bedrukt gezicht komt mijn dochter binnengelopen. “Ik zal nooit meer snoepen,” zegt ze. Ze is net met haar vader bij de tandarts geweest. “Ik heb een gaatje.” Geschrokken kijk ik naar mijn man. Hij knikt. “Het moet geboord worden.”
Zeven jaar is ze. We poetsen goed, houden rekening met het aantal dagelijkse eet- en drinkmomenten en gaan elk halfjaar trouw naar de tandarts. En nu dus toch een gaatje. Ik voel me enorm schuldig, blijkbaar hebben we toch iets fout gedaan.
‘Ik voel me enorm schuldig. Blijkbaar doen we toch iets fout’
Ik vraag mijn man of het echt geboord moet worden, want ik weet dat er ook andere methodes zijn. Hij haalt zijn schouders op: “Daar heeft de tandarts het niet over gehad.” Ik besluit haar te mailen. Ze antwoord snel: “Het is mogelijk om een minder invasieve behandeling uit te voeren. Bij de volgende afspraak zou ik graag eerst foto’s willen maken,” schrijft ze. Ik ben enigszins opgelucht. Maar ik ben ook verontwaardigd. Als ik niks had gezegd, had ze blijkbaar meteen de boor in de kies van mijn dochter gezet. De nieuwe richtlijn Mondzorg voor Jeugdigen blijkt geen overbodige luxe te zijn.
Esther ten Have
Hoofdredacteur
