NTvM #6-2020

Geduld

“Hoe gaat het tandenpoetsen op je werk?”, vraag ik mijn moeder. Een ogenschijnlijke vreemde vraag. Maar mijn moeder werkt in de gehandicaptenzorg en heeft meteen legio verhalen. Ze vertelt over cliënten die hun mond niet openhouden, die steevast de tandenborstel wegslaan en weglopen. Maar ook over dat er met geduld heel veel bereikt kan worden. Over de liedjes die ze zingt, zodat de cliënten weten wat er gaat gebeuren en wanneer het tandenpoetsen is afgelopen. Dan vertelt ze over een tandarts die eiste dat een cliënt voor de behandeling oxazepam toegediend zou krijgen.

Eindeloos zongen de assistentes poesje mauw

De jonge vrouw was erg angstig en had tijdens eerdere behandelingen boos gereageerd. De oxazepam werd echter afgeraden door de betrokken orthopedagoog, dus werd er een andere tandarts gezocht. En gevonden. De nieuwe tandarts nam alle tijd om de cliënt te leren kennen en te behandelen. Maandenlang ging de cliënt elke woensdagmiddag naar de mondzorgpraktijk. Steeds gingen ze een stapje verder. Liggen in de stoel, mond open, spiegeltje in de mond. Soms werd de vrouw na een minuut al onrustig. Dan stopte de behandeling meteen. Assistentes zongen eindeloos poesje mauw. Met resultaat: de cliënt gaat inmiddels zonder angst naar de tandarts. Geduld is een schone zaak. Esther ten Have Hoofdredacteur redactie@mondhygienisten.nl